Yardım etmek, kendi gücünü ve imkanlarını başka birinin iyiliği için kullanmak demektir. Maddi olarak bir yere bağışta bulunabilir ya da manevi açıdan destek sağlayabiliriz. Yardım faaliyetlerinin nasıl gerçekleştiği toplumdan topluma değişiklik gösterir. Ne şekilde olursa olsun, yayınlanan bir çalışmaya göre yardım etmek bizi mutlu ediyor.
Nature Dergisi’nde yayınlanan bir çalışmada, yardım davranışının mutluluk seviyesini arttırdığı açıklanmıştır. Mutluluk seviyesi, vücudumuzda salgılanan endorfin, serotonin, dopamin ve oksitosin gibi hormonların salgılanması ile azalıp artmaktadır. Bu hormonlar beyinde salgılandıktan sonra farklı bölgelere iletilmektedir.
Araştırmada, hormonların iletim yerlerinden biri olduğu düşünülen “temporoparietal” isimli bir bölgenin yardım etme durumunda daha aktif olduğu gözlemlenmiştir. Buradaki aktiflik sinir hücreleri arasındaki zayıf elektrik sinyalleri ile ölçülmektedir.
Yapılan araştırmada, 50 katılımcıya 1 ay boyunca belirli bir miktar para verilmiştir. Katılımcılar rastgele iki gruba ayrılmıştır. Gruplardan biri parayı kendileri için harcarken, diğer grup ise başkalarına yardım etmek için kullanmıştır. Sonrasında araştırmacılar, katılımcıların her birinden kendilerine ya da başkalarına yarar sağlayacak kararlar almalarını istemiştir.
Bunun sonucunda paralarını başka insanlar için harcayan katılımcıların, kendileri için kullananlara oranla karar verirken başkalarının yararını gözettiği tespit edilmiştir. Aynı zamanda grubun, deney öncesine kıyasla mutluluk seviyesinin arttığı gözlemlenmiştir.
Beynimizde gerçekleşen her işlem basit elektrik sinyalleri oluşturur. Deneyde yardım faaliyetleri sürecince katılımcıların beyninde oluşan elektrik akımı, manyetik rezonans görüntüleme tekniğiyle izlenmiştir. Diğer gruba oranla, başkalarına yardım eden grubun beyninin mutlulukla ilgili bölgesinde daha fazla elektrik akımı tespit edilmiştir. Yani bu sonuç, yardım etmenin direkt olarak beynimizin belirli bir bölgesini çalıştırdığını göstermektedir. Yapılan buna benzer çalışmalarda da yardım eden insanların daha çok empati yapabildiği ve bu davranışın beyinde diğer ilgili bölümleri etkilediği tespit edilmiştir.
Toplumdan topluma değişiklik gösteren yardım faaliyetleri kültürel olarak öğretilse de yukarıda bahsi geçen çalışma, yardım etme motivasyonumuzun biyolojik temelli olabileceğini gösteriyor. Yardım etmenin, insanın fıtratında bulunan bir faaliyet olduğu bu çalışmalar yoluyla ortaya konuyor.
