Can sıkıntısı eğlenceli değildir. Tüm amacı bizi başka herhangi bir şey yapmaya motive etmektir. Acı veya susuzluk gibi can sıkıntısı da bize davranışımızı değiştirmemiz gerektiğini söyleyen duygusal bir durumdur. Ancak son yıllarda, bir dizi makale can sıkıntısının iyi bir şey olabileceğine işaret ediyor. Sizi daha yaratıcı hale getirebiliyor. Yeni hedeflere ulaşmanıza yardımcı olabiliyor.
Can Sıkıntısı yaşayan deneklerin görünüşte ilgisiz üç kelimeyi birbirine bağlamaları istendiğinde daha yaratıcı düşündükleri gözlemlendi. Tıpkı uyumak gibi, beyninize dolaşması için zaman vermek onun bağlantılar kurmasına ve meşgul olduğu zaman yapamayacağı fikirler üretmesine yardımcı olabiliyor.
Sersemlemek bize yolumuzu, yöntemimizi değiştirmek için itici bir kuvvet uygular. İnsan merakı kesinlikle her zaman olumlu gelişmelere yol açmadıysa da tür olarak yeni şeyler deneyerek keşfetmeyi öğrendik. Can sıkıntısı ise tatminsizliği gösteriyor ve neden bu kadar kayıtsız olduğumuzu düşünmek daha iyi bir yol keşfetmemize yardımcı olabiliyor. Yani can sıkıntısı motive edicidir ve yeni bir hedefe doğru hareketi teşvik eder. Buna iyi can sıkıntısı diyebiliriz.
Yeni deneyimler aramak hayatımızı daha tatmin edici hale getirebilir; ancak sürekli yenilik arayışı da tehlikeli olabilir. Bu durumda deneyimin olumlu ya da olumsuz bir motive edici olup olmadığı, büyük ölçüde onu kimin deneyimlediğine bağlıdır.
Yararlı türden bir can sıkıntısı, çoğunlukla zihinsel olarak sağlıklı olan insanlarda ara sıra meydana gelir. Ancak sürekli olan kronik can sıkıntısı oldukça yıkıcıdır. Can sıkıntısına eğilimli insanlar daha depresif ve endişeli olma eğilimindedir. Psikologlar, bunun yenilik arayışına yol açan can sıkıntısının kaçınılmaz dezavantajı olduğunu düşünüyor: Yenilik her zaman olumlu değildir. Hayatınız ve çevrenizden kopuk olmak, sürekli varolma sorgusuna sebep olabilir. Buna da can sıkıntısının kötü yüzü diyebiliriz.
Belki her hafta bir gün de olsa, tüm ekranlarınızı kapatmak ve çevrenizle etkileşim kurmak iyi gelebilir. Boş zaman olarak tanımladığımız aralıkları kendimizi dinleme veya yaratıcı düşünme eğilimleri için kullanabiliriz. Örneğin; market sırasında beklerken beklemeyi işkenceye dönüştürecek düşüncelerden kaçınarak aldığımız malzemelerden yeni bir tarif çıkarmayı düşünebiliriz. Böylece yeni bir süreç için kapı aralamış oluruz.
