Toprağın en verimli kısmı; bitki beslenmesinde büyük önemi olan organik maddenin biriktiği, ayrıştığı ve su ile birlikte bitkinin köklerine ulaştığı toprağın üst kısmıdır. Toprak kaybı, bu verimli kısmın kaybedilmesi ve kendini onaramayacak hale gelmesidir. Toprak Kaybı "çevre sorunu" olarak kabul edilmektedir. Çünkü çevre sorunu veya çevre kirliliği, canlılara ve çevrelerine zarar veren faktör veya süreçlerin, ekosistemlerde meydana getirdiği olumsuz değişimlerdir.
Türkiye her yıl ortalama 1 mm, 10 yılda ise 1 cm toprak kaybetmektedir. 1 cm toprağın oluşması ise 300-400 yıl sürmektedir. Kaybedilen bu miktar yerine konulamamaktadır, rakamlar küçük görünse de; hızlandırılmış erozyon, aşırı otlatma, ormansızlaşma, yamaç tarımı ya da yol ve bina yapımı için arazinin parçalanması yoluyla toprak kaybı her geçen gün daha büyük bir tehlike arz etmektedir.
Toprak erozyonunun mevcut hızlarda ilerlemesine izin verirsek, gıda üretimi, su ve karbon tutma gibi toprağın sağladığı faydaların ne duruma geleceğini açıklamak mümkün görünmüyor. Son dönemde yaşanan seller, önemli miktarda verimli üst toprak kaybına neden olmaktadır; fakat sellerin sebebi de yine toprak kaybı ve toprağın suyu tutamamasından kaynaklanmaktadır.
Başka problemlerle sık sık karşılaşsak da toprak kaybı ve erozyon pek göz önüne getirilmiyor. Unutmamalıyız ki, gezegendeki tüm canlılarla birlikte bizim de yaşamımızın sürekliliği toprağa bağlıdır. Otları biçmek, toprağı kabartıp havalandırmak, monokültür dikim toprağı fakirleştirip verimli toprağı kaybetmemize sebep olur. Hiçbir problem tek başına çözülemez ama tek başına da oluşmaz, bu sorunları tanımlayabilmek ve birbirleriyle ilişkilerini çözümleyip hareket etmek önceliğimiz olmalıdır.
