Diyojen Sendromu Nedir?
Diyojen Sendromu hiç çöp atmayıp biriktirme ve toplumdan izole bir şekilde yaşama rahatsızlığıdır. Genellikle yaşlılarda görülen nörodavranışsal bir bozukluktur. Belirti olarak ise yalnız, sefalet içinde ve basit yaşama; fiziksel durumu ihmal etme, hijyene önem vermeme görülmektedir. Bu kişiler dış yardımları reddetmektedirler. Bunun yanında gereksiz birçok nesne biriktirerek istifçi olabilirler.
Diyojen Sendromu’nda Diyojen’in zekasına ya da felsefesine değil, yaşam biçimine atıfta bulunulmuştur. Ona benzer yaşayan insanlar için bir yakıştırma olmuştur. Bu benzetme psikiyatride de kullanılmaya başlanmış ve kendilerine bakmayan bu insanlar Diyojen’e benzetilerek hastalıklarına “Diyojen Sendromu” adı verilmiştir. Kurallara bağlı yaşamı reddeden Diyojen, halka açık yerlerde yatıp kalkmış, hayatını sürdürmek için dilenmiş, kendine sadeliği ve basitliği ilke edinmiş bir filozoftur. Bu hastaların genellikle sosyokültürel seviyesi yüksektir ve bu davranışları çok yavaş edinirler. İlk olarak etraflarıyla temaslarını kesen bireyler sonrasında sosyal duygularda çöküş yaşarlar.
Bu sendrom, beynin idari işlevlerden sorumlu olan frontal lobunda meydana gelen bozulmalar sonucu oluşur. Buna karşın her frontal lob bozunumunda bu belirtilerin ortaya çıkmaması henüz açıklanabilmiş değildir. Sendromun kişilik yapısıyla birlikte ortaya çıkan nöropsikiyatrik bir hastalık olması muhtemeldir.
Teknolojik gelişmelerin insanları daha bireysel yaşamaya itmesi, tıbbi gelişmelerin insan ömrünü uzatması, yaşlı nüfusundaki artışa ve toplumun bu insanların çok değişik problemleri ile yüz yüze gelmesine neden olmuştur. Yaşlıların sosyal ve işlevsel kapasitelerindeki azalmanın yarattığı, başka insanlara bağımlılıktan kurtulma çabaları, ihmal edilmişlik ve yalnızlık duygusu, bu insanlarda ileri psikolojik sorunların ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Diyojen sendromu yaşayan hastalar toplumdan dışlanmamalı, uygun tıbbi tedaviye yönlendirilmelidir.
